Πώς να επιβιώσετε ως οικογενειακός φροντιστής;
Οι ψυχικές διαταραχές είναι ευρέως διαδεδομένες στην Ευρώπη και καθιστούν μεγάλη επιβάρυνση στα άτομα, την κοινωνία και την οικονομία. Αντιπροσωπεύουν το 22% της επιβάρυνσης λόγω αναπηρίας στην ΕΕ, μετρούμενη ως Έτη Ζωής με Αναπηρία (ΕΖΑ). Αυτό το βάρος της ψυχικής διαταραχής συνδέεται με τον υψηλά ποσοστά επικράτησης των προβλημάτων ψυχικής υγείας – με την πλειονότητα των περιπτώσεων να ξεκινούν από την αρχή της ζωής, συχνά πριν την ενηλικίωση – και τις συναφείς επιπτώσεις για τα άτομα, την κοινωνία και την οικονομία και το γεγονός ότι περίπου το ήμισυ των ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας δεν λαμβάνουν τεκμηριωμένες θεραπείες.
Το 2015 εκτιμάται ότι υπήρχαν 9,6 εκατομμύρια άνθρωποι σε ευρωπαϊκές χώρες που ζούσαν με άνοια, κάτι που ισοδυναμεί με σχεδόν ένα στα 50 άτομα. Επιπλέον, το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής θα οδηγήσει αναμφίβολα σε αύξηση των αριθμών αυτών τα επόμενα χρόνια.
Οι οικογενειακοί φροντιστές διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στη φροντίδα ατόμων με σοβαρή ψυχική ασθένεια. Αυτό είναι ένα σημαντικό γεγονός και το αποτέλεσμα είναι ότι η πλειοψηφία των φροντιστών ζουν με την ασθένεια των πασχόντων 24 ώρες τη μέρα, ολόχρονα. Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήχθη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αναφέρθηκε ότι οι φροντιστές ατόμων με ψυχικές ασθένειες περνούν κατά μέσο όρο από 6 έως 9 ώρες την ημέρα παρέχοντας φροντίδα. Επιπλέον, το 36% αυτών των ανθρώπων είναι ο μόνος φροντιστής. Παρά τον σημαντικό ρόλο τους, οι φροντιστές αισθάνονται συχνά υποτιμημένοι από το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία για τον σημαντικό ρόλο που παίζουν οι οικογένειες, συχνά αισθάνονται ότι οι δικές τους ανάγκες παραμελούνται.
Οι έρευνες δείχνουν ότι τα μέλη της οικογένειας που παρέχουν φροντίδα σε άτομα με χρόνιες ή ψυχικές καταστάσεις που τους καθιστούν ανίκανους, βρίσκονται σε κίνδυνο. Τα συναισθηματικά, διανοητικά και σωματικά προβλήματα υγείας προκύπτουν από προβληματικές καταστάσεις και εντάσεις που δημιουργούνται στον χώρο φροντίδας των ευάλωτων ή αναπήρων συγγενών. Οι ιατρικές προόδοι, η βραχύτερη παραμονή στο νοσοκομείο και η επέκταση της τεχνολογίας της κατ ‘οίκον φροντίδας επέβαλαν αυξημένες ευθύνες φροντίδας στις οικογένειες, οι οποίες καλούνται να επιβαρύνονται με μεγαλύτερες ευθύνες περίθαλψης για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.
Κατά την προετοιμασία αυτού του έργου, οι εταίροι συνειδητοποίησαν ότι σε όλες τις χώρες της ΕΕ η στήριξη των οικογενειακών φροντιστών αφορά μόνο τις οικονομικές και ασφαλιστικές πτυχές. Σε γενικές γραμμές μπορεί να λεχθεί ότι εκτός από πληροφορίες σχετικά με τα προαναφερθέντα θέματα, τα μέλη της οικογένειας μένουν μόνα χωρίς τη δυνατότητα άμεσης πρόσβασης για κοινωνική και ψυχολογική στήριξη. Επιπλέον, σε πολλές χώρες μια νεοφιλελεύθερη πολιτική σκοπεύει να μειώσει το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και το αυξανόμενο κόστος της επαγγελματικής υποστήριξης προς τις οικογένειες.
Ως εκ τούτου, ο γενικός στόχος αυτού του έργου είναι να ενδυναμώσει τα μέλη της οικογένειας ως φροντιστές και να τους δώσει άμεση και εύκολη πρόσβαση όχι μόνο στις σχετικές ιατρικές πληροφορίες αλλά και στην ψυχολογική υποστήριξη για τις δικές τους ανάγκες.
